Spirituele Oneliners
Onder de naam “Keuringsdienst van woorden” heeft Susan Smit enkele ‘spirituele oneliners’ onder de loep genomen en uitgelegd wat er nou eigenlijk niet helemaal klopt aan die, vaak verheven, maar meestal niet echt ondersteunende, woorden.
Onder de naam spirituele dooddoeners zijn een vriendin en ik veel van die woorden die de oneliners maken, gaan proeven. We zijn erop gaan kauwen en hebben ze uitgespuugd. We zijn de woorden gaan wegen en kwamen tot de slotsom dat in de spirituele wereld niet altijd vanuit een warme, openhartige en eerlijke manier naar anderen toe wordt gecommuniceerd.
Spirituele arrogantie
Het zijn ook niet alleen de woorden, het is soms ook die minzame blik die je krijgt, wanneer jij een belangrijke vraag stelt over het leven of over iets waar je mee kampt, of als je een gevoel van onrecht uit. “Voel maar”, volgt er dan. “Ga hier naartoe” en vervolgens legt iemand ongevraagd een hand op je hartstreek”. Of je wordt de mond gesnoerd omdat iemand je dan ongevraagd een ‘hug’ gaat geven, “want dat heb je nodig”. Dat is spirituele arrogantie. Elke vraag die iemand heeft, elk probleem waar iemand mee kampt, herbergt een antwoord, een tip, een uitleg, gericht op díe persoon. Misschien is het nodig voor de ontvanger om daar diep over na te denken, om ook even op die woorden te kauwen, want dat nodigt uit tot verdiepen en dan komt het Aha-moment uit iemand zelf. Dan is het beleefd en kan het verinnerlijkt worden.
Waarde van woorden
De meeste oneliners zijn in essentie wáár, maar komen niet per sé uit monden die dat hebben beleefd, die de diepte van de woorden hebben gevoeld. Een opmerking “laat het los” of “dat is je ego”, “alles is goed zoals het is”, zijn geen steundende woorden, maar lijken meer geuit om ergens vanaf te zijn, of om niet dieper ergens op in te hoeven gaan. De waarde van die woorden, dat wat erachter ligt ontgaat mij niet, maar waar het mij om gaat is dat ze geen waarde hebben voor diegene die op dat moment ergens mee zit, te maken heeft met pijn, verdriet, met een blokkade. Leg dan uit aan diegene waarom het goed zal zijn waar je doorheen gaat, maar ontken niet de emoties van nu. Laat weten hóe je iets mag beleven, er volledig in mag gaan, al is de emotie nog zo heftig, donker zo je wilt, om vervolgens te ervaren wat er in je leeft om dán pas te kunnen loslaten.
Landart © Sylvain Meyer
Ruimte voor vertrouwen
“Heb vertrouwen”, is er ook één. Het is waar, vertrouwen hebben is een basis, is nodig en kan helpen, maar op een moment van pijn en verdriet ís er geen vertrouwen. Help iemand naar dat vertrouwen toe. Laat stukje bij beetje voelen dat je er voor iemand bent, laat iemand boos zijn, laat het verdriet komen, laat iemand zich uiten op de manier die bij hem of haar past. Neem die persoon dan mee terug naar dat gevoel van vertrouwen en biedt de ruimte om zich daar volledig aan over te kunnen geven.
Diepe emoties erkennen
“Alles komt goed”, zegt mijn vriendin dan, is er ook zo één. “Niet echt een spirituele dooddoener, maar wel zo’n opmerking die nietszeggend is. Als je die te vaak hoort krijg je het gevoel dat jij diegene bent die altijd het probleem heeft of maakt”. Iemand die even helemaal geen rust, licht of balans ziet kan hier nog niets mee en je duwt iemand nog meer in het verzet. Het is een ontkenning van emoties en de uiting van iemands diepe gevoelens en is op dat moment (nog) misplaatst. Spiritualiteit en spirituele waardes die diep geworteld zijn in oeroude tradities hoeven niet de menselijke emoties te ontkennen, ze geven handvatten om er uiteindelijk mee om te gaan en om je voor te bereiden zodat je uiteindelijk leert dat emoties, gevoelens en angsten je minder kunnen raken. Dat is een persoonlijk pad en vraagt oefening en discipline zelfs.
Landart © Dietmar Voorwold
Valkuil voor spiritueel correct willen zijn
“Uiteindelijk word je er sterker van”. Uiteindelijk klinkt heel ver weg en is daarmee ook niet meteen bereikbaar of voor handen. Het doet niets met het Nu.
De dooddoeners werken pas wanneer je ze echt kunt voelen en wanneer de afzender het aan je vertelt vanuit liefde voor jóu en wanneer het niet uit de mind komt of omdat je spiritueel correct wilt zijn. Dan verliest het namelijk alle zeggingskracht. De woorden van Susan Smit vind ik zo mooi: “Hé, niet alles in het leven komt goed en dat weet iedereen. Ook de ‘het komt wel goed’-zegger zelf weet dat de wereld niet rechtvaardig en begrijpelijk is en niet alle mensen te vertrouwen zijn. De afspraak is alleen dat het een opbeurend gebaar is, een liefdevolle geruststelling met een verzwegen ‘en als het niet goed komt, dan komt het ook goed want dan ben ik er voor je’.
© John Bauer
Wezenlijk contact maken
Laat dat het belangrijkste zijn, dat je er daadwerkelijk kunt zijn voor iemand en als dat niet kan of je wilt het niet, laat dan de dooddoeners, de oneliners maar achterwege. Spirituele arrogantie ligt op de loer en maakt het contact met een ander er niet altijd beter op.
Spreek de woorden uit je Zelf
In “Spiritueel Incorrecte Verlichting” (en in zijn andere boeken) zet Jed McKenna duidelijk uiteen waarom het streven naar Verlichting een lastig ding is en waarom niet, om te beginnen, streven naar ‘menselijke volwassenheid’? Dat pad is al moeilijk genoeg. Waar het vooral om gaat is om zélf na te denken en niet alle spirituele leraren na te praten of zomaar alles voor waar aan te nemen. Onderzoek en ervaar. Dat gaat ook over de klakkeloos overgenomen woorden, ervaar wat er áchter de woorden ligt en maak dat van jou, voordat je zomaar met woorden en zinnen strooit die als oneliner heel vaak troosteloos zijn voor diegene waar je het als goedbedoeld advies op loslaat.
Door Christel Nijland (Shama Kaur)
