Een nieuw begin
Soms verlang je naar verandering, omdat je wilt groeien, omdat je meer kunt dan wat je op dat moment in je leven laat zien. Maar ook omdat verandering soms nodig is om werkelijk je dromen waar te maken. Maar wat dan, als de verandering komt en je door de bomen het bos niet meer ziet? Die dromen lijken je wel even te bedriegen, alsof ze van perspectief zijn veranderd. Onlangs zag ik een paar dromen uitkomen. Een baan op het gebied van advisering aan therapeuten die orthomoleculaire voedingssupplementen voorschrijven en werkzaam zijn in de complementaire gezondheidszorg, een verhuizing naar het gebied waar ik al zo lang weer naar toe werd getrokken én de mogelijkheid om mijn praktijk op een heel andere manier te gaan vormgeven. Het is een lot uit de loterij hoor, ik wéét het, maar ik voel het nu nog niet, het is alsof iemand het sneeuwhuisje blijft schudden maar de sneeuwvlokken nog geen tijd mogen krijgen om op hun juiste plek terecht te komen. En wie schudt dat huisje, wie zorgt hiervoor? Niemand anders dan ikzelf! Ik ben mijn eigen kritikaster en een twijfelkont en waarom? Omdat ik de plek waar vertrouwen huist, waar de wijsheid zit over emoties en gevoelens en waar ik verankerd ben in mijn lichaam en dus balans ervaar, even niet bereik.
Alle begin is moeilijk
Het is als een stormachtige reis over een hobbelige weg. Veranderingen zijn wel leuk, maar kosten bakken energie, om nog maar te zwijgen over het feit dat het heel lang duurt voordat je weer uit het hoofd, in het lichaam zakt en bij je hart en intuïtief gevoel komt. Veelal draai je op een mentale-, in-je-hoofd mentaliteit (het woord zegt het al) en is er geen ruimte voor meer. Oei oei, weer dat verdomde hoofd met die gedachten.
Het voelt alsof er een scheurtje in het (energetische) hart is gekomen, terwijl dat eigenlijk helemaal niet kan. Je blokkeert zelf het contact, er scheurt niets, er verdwijnt niets, maar je weet even niet meer hoe je erbij kunt komen en dat doet pijn. Lekker uit balans dus eigenlijk.
Een paar kernwoorden die op mij van toepassing zijn wanneer mijn emoties met mij aan de haal gaan zijn: een gevoel van leegte ervaren, vertroebelde waarneming, controle willen houden, bergen willen verplaatsen, faalangst, weinig zelfvertrouwen in een nieuwe situatie en twijfel en verwarring: Heb ik hier nu echt goed aan gedaan?
Klinkt best heftig hè? Maar we gaan er allemaal wel eens doorheen in ons leven. Daartegenover staan kwaliteiten die mij in ieder geval óók maken tot wie ik ben en soms als positieve zijde van de hierboven benoemde schaduwkanten: sterk intuïtief gevoel, verbinding van gedachten en gevoel, het groter plaatje kunnen zien, creatief, geloof in kracht van groei, enthousiasme en authenticiteit.
Wat dan, wat doen we met alle losse puzzelstukjes?
De afgelopen weken ben ik er achter gekomen dat de uitdagingen waar je mee te maken kunt krijgen, natuurlijk bij iedereen anders zijn, maar altijd te maken hebben met een wirwar van versnipperde gedachten en emoties. En je bént niet je emoties, maar ze kunnen je de weg laten zien naar heling of verandering van je gemoedstoestand.
Dus balans terugbrengen in lichaam, geest en ziel? Hoe doe je dat?
Geef het tijd, misschien moet je soms door twijfel en onzekerheid heen. Om de waarde daarvan te erkennen. En waar zou je een ander voor kunnen vragen om je te helpen?
Je vrienden. Het praten over je situatie en waar je tegenaan loopt. Ze kunnen werkelijk mooie woorden geven aan de situatie die jij niet ziet omdat je in een bepaald denkpatroon zit. Een vriendin zei tegen mij: “Accepteer dat je nu even niet de meester bent maar de leerling”. Uit je comfort zone stappen en iets nieuws leren vergt een houding waarin je mag accepteren dat je iets niet weet en dat dit met de tijd weer zal veranderen. Daarbij hoort ook dat je meer rust nodig hebt, omdat je nieuwe leven meer energie kost. Gun jezelf de ruimte om te wennen in de nieuwe situatie.
Het helpt om waarde te geven aan je gedachten, maar ze zijn niet per se waar, waarheid heeft met iets groters te maken en komt echt niet van je psyche. Wij hebben geleerd om te geloven in onze gedachten, maar niets is minder waar.
Huilen helpt, laat soms maar eens de tranen gaan. Het is een natuurlijke manier om van stoffen die jou ‘bevuilen’, op welke laag dan ook, af te komen.
Een massage ontvangen. Een lichaamsmassage of voetreflexbehandeling zal in ieder geval zorgen voor een betere doorbloeding, met name in de spieren en laat je op die manier ontspannen. Met name spanning op de nek, de schouders en schouderbladen. Een goede massage heeft ook invloed op het bindweefsel en de zachtere structuren en brengt de natuurlijke pulsatie van je hele systeem op orde. Daarnaast zorgt het ervoor dat je energie naar beneden, naar je voeten, naar je basis kan trekken. Ook weer om uit het hoofd en weer in je lichaam te komen. Een bezoek aan de sauna is ook een goed idee. Warmte maakt dat onder andere je spieren zich openen om zo makkelijker van vastgezette spanning en afvalstoffen af te komen.
Nu zou ik natuurlijk ook Kundalini Yoga kunnen promoten en dat wil ik zeker wel doen, maar met een aantekening. In de beginperiode was ik soms zo overdonderd door al het nieuwe dat ik juist géén zin had in een anderhalf, zelfs niet in een één uur durende sessie met mijzelf. De drempel was te hoog, de weerstand sky high. Maar als ik, op de voor mij goede plek, ging zitten en mij ging afstemmen op mijn helpers, gidsen en godinnen, zonder iets te móeten doen, dan ging dat perfect. Dan liet ik toe wat er instroomde en kwamen de ademhalingsoefeningen vanzelf en maakte ik mij vanzelf heel rustig en zacht. Dan volgde er een korte meditatie en ik kon er weer tegenaan. De wetenschap van Kundalini Yoga is immens, mindfulness avant la lettre, een krachtige techniek om een weerbare en wendbare geest te kweken. Maar het is wel prettig wanneer je een vorm van overgave hebt en het kan zijn dat die overgave net nog wat te ver weg is. Komt wel terug! Voor hen die in zo’n tijdelijke periode van disbalans de discipline kunnen opbrengen, chapeau!
Negatieve gedachten en emoties verlichten komt ook uit de yoga wetenschap en filosofie. Een goede meditatie, ritueel of gebed zal je daarbij helpen, maar vergeet niet dat je soms iets wegstopt in plaats van de confrontatie met de emotie en het gevoel aan te gaan. Mits je weet dat het van tijdelijke aard is, kun je er soms wat aan hebben om de emotie recht in de ogen aan te kijken. We willen graag af van een vervelend, onbestemd gevoel van dat je er niet toe doet, maar zie het als een grote leermeester.
Oprecht geloven in je eigen kracht, ondanks de storm, ondanks dat je van hier naar daar geslingerd wordt. Uiteindelijk heeft je lichaam, mits je een beetje er naar luistert, de grootste capaciteit om zichzelf terug te brengen naar de staat van evenwicht en balans.
Teruggeven – herstellen
Uiteindelijk ben jij diegene die weer eigenwaarde, zelfliefde, waardering en vertrouwen aan jezelf kan teruggeven. Je bent zelf diegene die herstelt en het herstellend vermogen van lichaam, ziel en geest is ongekend. Geef jezelf terug aan het Zelf! Kijk vanuit een ander perspectief, vanuit een andere richting op het levenswiel. Laat gebeuren wat er komt, verzet heeft niet veel zin, maar probeer niet spiritueel correct te zijn. Neem je emoties onder de loep en heel jezelf. Maak een spiraliserende beweging weer terug naar je Kern, er is niet één directe lijn naar het midden, maar een cirkel of spiraalbeweging is het eeuwenoude symbool voor de weg naar het centrum.
Steek de ‘restore’ sleutel in het slot, open de deur en kom thuis bij jezelf, je bent nooit écht weggeweest!
Het begin wás moeilijk
Het begin was moeilijk, maar nu komt de vaart erin want ik heb enige twijfel en onzekerheid eruit gegooid en heb een aantal voedende technieken ter hand genomen. Het is nog wel eens een achtbaan in mijn hoofd en soms voel ik de spanning weer in mijn lichaam komen, maar zonder de extreme controle waarvan ik dacht dat ik die moest houden. Dan komt er weer verbinding tussen hoofd, hart en buik en komt er beweging voor terug en dat is de natuurlijke flow waarin de mooiste dingen ontstaan.
En dit….dit helpt, een blog schrijven, omdat ik dan weer even proef van wat ik zo graag deed en wat niet verdwenen is, alleen even tijd nodig om weer uit te groeien. Oh ja, ik vergat nog één minpunt, geduld, dat heb ik namelijk niet. Dat uitgroeien wil ik graag nu al en dat kan niet, dat hoeft ook niet. Toch is dit in essentie de zuurstof voor mijn Ziel.
Dus nogmaals: Steek de ‘restore’ sleutel in het slot, open de deur en kom thuis bij jezelf, je bent nooit écht weggeweest!
Door Christel Nijland (Shama Kaur)
