Je lichaam als kompas

Je lichaam als kompas en een plek om te landen

Er zijn momenten in het jaar waarop de natuur ons herinnert aan de stilte die we zelf soms vergeten. Nu, in de donkere nachten van Samhain, beweegt alles naar binnen.
Het licht dooft langzaam, dagen worden korter en nachten langer en wat overblijft is de adem van het leven zelf — stil, aanwezig, voelbaar in het lichaam.

Het is een tijd om te luisteren, om te voelen wat losgelaten mag worden en om te vertrouwen dat in het diepst van de aarde, in haar schoot, al iets nieuws ontkiemt. Heel klein, nog niet zichtbaar, maar aanwezig. Zo ook in ons zal de aankomende tijd ruimte geven om te laten gaan wat mag gaan, het oude sterft af om ruimte te maken voor wat nog vorm zoekt. Het mooie is, ons eigen lichaam wijst daarbij de weg. Het herinnert ons aan wat werkelijk leeft, aan de kracht van aanwezigheid, aan de zachtheid van gewoon zíjn.

Je lichaam kan aangeven waar je naartoe beweegt

Als een plek waar eenvoud en rust is en waar je mag landen.

Jouw aanwezigheid in het lichaam wat als een kompas een koers kan bepalen.
Het kan aangeven hoe je mag navigeren en waar je naartoe beweegt.

Je fysieke lichaam is niet per sé en alleen die fysieke vorm, maar een boodschapper. Een levend organisme waar jij in huist en die jij kunt ‘besturen’. Soms krijg je fluisteringen via spanning, ademhaling of een vermoeidheid. Er wil iets gezien worden en aan het licht getoond worden. 

Als je je lichaam in haar levendige vorm kunt voelen en de rust en stilte vindt om te verbinden en te landen, kun je naar die innerlijke fluisteringen luisteren en ervaar je een uniek samenspel. Zoals adem en ruimte bij elkaar horen.

De reis in je lichaam

De tijd waarin we nu gekomen zijn, rond All Hallow’s Eve, Allerzielen of Samhain, markeert in wezen het nieuwe jaar zoals dat vroeger werd gevierd. Het is ook gelijk een diepe symbolische overgang.

In de Keltische traditie begon op 1 november het nieuwe jaar, maar niet door een begin, maar door een terugkeer naar de stilte.

Verbinding met de Voorouders, verbinding met het lichaam door rust, inkeer en een intuïtief gevoel van ontspannen zijn en in overgave gaan.

We bevinden ons nu in een tussenruimte. Er wordt gezegd dat de sluiers tussen de werelden fragiel zijn en het dunne weefsel mogelijkheid biedt om verbinding te voelen met overleden dierbaren, of de aanwezigheid van bepaalde fijnstoffelijke sferen te ervaren. Zoals altijd in deze tijd van het jaar, de magie tussen wat zichtbaar is en onzichtbaar is, vloeit makkelijker in elkaar over. Een mooie uitnodiging om te luisteren en dan niet met je oren, maar met je hart.

Je kunt je echter ook meer vermoeid voelen of levende dromen ervaren, of je voelt echt de diepe behoefte aan rust, dat is omdat je fysieke lichaam ook gevoeliger reageert in deze tijd. Je zenuwen staan wat meer op spanning en je sensitiviteit neemt toe. Het vraagt om vertraging en zachtheid.

Zoals de bomen loslaten door hun blad te verliezen en hun sapstroom naar beneden getrokken wordt, de aarde in, zo kun jij laten gaan wat niet meer dient en eren om wat er was en waarom dat deel was van je leven en een beweging maken naar binnen toe. Als een cyclus die continue doorgaat laten de seizoenen zien dat jij kunt vertrouwen op diezelfde beweging in jou.

Als je het lichaam kunt voelen als een kompas, spreekt het juist in deze tijd ook helderder. Waar spanning is, is vaak iets dat kan worden losgelaten. Waar ruimte ontstaat, daar dient zich iets nieuw aan, nog onzichtbaar, maar voelbaar in de diepte.

De kracht van aanwezigheid helpt om dit niet te willen sturen of begrijpen, maar om het eenvoudigweg te voelen. ‘Wat leeft er nu in mij? Wat mag sterven en geboren worden?’

De kracht van aanwezigheid

Wij zijn altijd onderweg naar meer, naar beter. Een gevoel, een ander moment. Laten we eens kijken naar zíjn in plaats van (te moeten) doen.

Je zou deze intentie kunnen uitspreken:

Thuiskomen in de stilte

De dagen worden korter, het licht trekt zich terug.
De natuur ademt uit, laat los, keert naar binnen.
Wat buiten sterft, nodigt ons uit hetzelfde te doen:
te vertragen, te luisteren, te voelen wat in onszelf tot rust wil komen.

Aanwezig zijn in het lichaam wordt nu een poort.
Want het lichaam weet —
het draagt herinneringen, wijsheid, en het ritme van de seizoenen in zich.
Waar spanning voelbaar is, wordt iets zichtbaar dat om loslaten vraagt.
Waar ruimte ontstaat, wordt het nieuwe al geboren,
nog onzichtbaar, maar voelbaar als trilling, als adem.

Er is niets dat we hoeven doen.
We hoeven enkel te zijn — te luisteren naar het lichaam als kompas,
dat ons keer op keer terugbrengt naar dit moment.
Naar de plek waar leven en dood elkaar ontmoeten in stilte.

In deze ruimte van aanwezigheid ontvouwt zich vanzelf wat waar is.
Wat niet langer past, valt af als de bladeren.
Wat echt is, blijft — helder, stil en vol leven.

Het leven is in dit moment en in deze adem

Het lichaam spreekt in energie
In trilling
In stilte
Wanneer we vertragen en aanwezig zijn, ontvouwt zich vanzelf wat gezien wil worden

Je lichaam helpt je herinneren
Elke spanning
Elke ademhaling
Elk subtiel signaal, is een uitnodiging om terug te keren naar Nu
Om te luisteren, niet om iets te fiksen

Zo wordt je lichaam je kompas
Geen last
Het wijst de weg naar binnen, niet naar buiten jezelf
De plek waar rust, helderheid en liefde al aanwezig zijn

Adem in: voel hoe het leven door je heen beweegt
Adem uit: voel hoe je kunt laten gaan wat belast

In de adem van de stilte

De natuur weet allang wat wij soms vergeten;
dat stilte geen leegte is, maar een ruimte vol leven.
Onder het blad dat valt, onder de aarde die rust, wordt het nieuwe al geweven,
in stilte, in vertrouwen.
Zo ook in ons.

Wanneer we vertragen en luisteren naar het ritme van ons lichaam, voelen wij dat we gedragen worden door iets groters.
We hoeven niet te weten wat komt; we mogen ademen, loslaten en rusten in het weten dat het leven zichzelf beweegt.

Laat deze tijd van Samhain je herinneren aan de kracht van niets doen.
Aan de wijsheid van het lichaam dat ademt met de seizoenen.
En aan de stilte die nooit afwezig is;
slechts wacht tot wij weer luisteren.

In liefde, met beide voeten in de aarde en het hart in het Veld, Christel (Shama)