De dood als poort naar wedergeboorte

Rouwwerk

_{Drum en beeldjes gemaakt door Linda Wormhoudt}

Daarnaast ben ik, na het volgen van de Rouwvrouw opleiding van Linda Wormhoudt, mij meer gaan verdiepen in de verschillende rijken van de dood, de verschillende betekenissen en functies van dood en het proces naar het fysieke sterven. Rouw kwam voor in het werken met cliënten. Bij het erkennen van diepe angsten en schaduwkanten en het loslaten van sommige schaduwen die belemmerend werken. Dat loslaten is een rouwproces. Mijn eigen rouwproces was er ook één van loslaten. Een diepgewortelde droom kon ik laten gaan om vrij baan te maken voor de talenten die ik heb om in het hier en nu te verwezenlijken.

Het Tibetaanse Dodenboek

Het Tibetaanse Dodenboek ligt naast mij op de bank. Een boek dat doet vermoeden dat het alleen over de dood gaat, maar het gaat juist over Leven! En ik ben op dit moment diep verzonken in “Journeys with Anubis”. Een boek geschreven door een dierbare ‘shaman sister’. Zij beschrijft hierin de tocht van een vrouw door de onderwereld met Anubis als gids, om haar diepste angsten en wonden onder ogen te zien.

En dan kan ik er niet meer onderuit om te erkennen dat ik, in ieder geval poog, een beeld te krijgen van de dood, de werelden van het dodenrijk en de weg die onze geliefden afleggen om ooit weer een keer wedergeboren te worden. En ik krijg respect voor de dood! Ik laat Hella nog meer toe en dichterbij komen en ik ga minder in conflict met de Nornen die mijn lotsdraden weven.

Nieuwe visie ontwikkelen

Twee weken geleden begon het, buizerd diende zich aan. Zoals vaak zag ik hem langs de snelweg op een paal met zijn spiedende ogen, maar nog nooit zag ik er drie achter elkaar op een paal langs hetzelfde korte stukje snelweg. Toen op een keer zag ik hem in een boom in het bos, hij sloeg zijn vleugels uit en vloog weg en een paar bochten verder zat er één op een paal langs de weg. Voor mijn medepassagiers een iets minder fijne ervaring, maar ik móest echt op de rem trappen en stond oog in oog met buizerd. Buizerd leert je dingen zien en her-zien, dus een nieuwe visie ontwikkelen. Iedere keer sterft er een bepaalde gedachte of overtuiging om plaats te maken voor een nieuwe visie. Buizerd is de vogel van dood en wedergeboorte.

De Heilige Nachten
Rauhnächte heten ze in het Duits. De tijd die wordt gerekend in nachten in plaats van dagen, omdat de duisternis overheerst. Tijdens deze nachten en de dagen ertussen is de sluier tussen de hemel en aarde ijler en meer doorlaatbaar in vergelijking met de rest van het jaar. Er komt een rust een verstilling over de wereld. Een uitstekende tijd om te mediteren, te bezinnen, rituelen te doen, een periode van bewustwording. Dromen die je hebt in deze tijd kunnen een voorspellend karakter hebben. Elke nacht geeft een vooruitzicht voor één van de aankomende maanden. Soms ging men naar een wegenkruispunt om ervaringen op te doen of tekens te ontvangen om de toekomst te kennen.

De Wilde Jacht
De Wilde Jacht, ook wel Wuotanes Her, Das Wilde Heer in Duitsland, Wild Hunt in Engeland, Oskorei, Odens jakt of Åsgårdsrei in Scandinavië genaamd, was een spookachtige en schreeuwende groep geesten van overledenen die ’s nachts de hemel onveilig maakten. Ze raasden te paard met voorop de leider van de bende en meestal was dit Odin (andere naam is Wodan), maar ook Hella (ook wel Holda genaamd) of Perchta. Het was echt een razende stoet waaraan zowel mannen, vrouwen als kinderen deelnamen. Meestal gebeurde dit rond de winterzonnewende, enkele dagen voor en enkele dagen na de kortste dag van het jaar.

De Goddelijke Komedie

Twintig jaar geleden heb ik “De Goddelijke Komedie” van Dante gelezen. Hoewel geschreven in de Middeleeuwen door een vroom man, is dit een prachtboek en zou iedereen het mogen lezen wat mij betreft. In de vroegere kosmogonie bestaan er drie werelden, de boven-, midden- en onderwereld. In alle oude, maar ook hedendaagse culturen wordt de onderwereld (of benedenwereld) opgedeeld in drie of soms meer lagen, maar nagenoeg op dezelfde wijze. De terminologie is anders, details over de verschillende lagen zijn anders, maar de grote lijnen verhalen over dezelfde fases waar je doorheen gaat na de dood, de verschillende gebieden die je passeert en wat er gebeurt met de fysieke vorm en het uiteindelijke goddelijke deel, de geest en de ziel die naar hun eigen rijken worden getrokken.

Het schetst een beeld van datgene waar wij huiverig voor zijn en niet zien als onze bondgenoot en dat is het sterven. We jubelen bij een geboorte en draaien de rug toe naar de dood. Natuurlijk wil niemand een dierbare verliezen, is het verdriet soms ondraaglijk, lijkt er een stukje van jezelf mee te sterven en denk je dat je nooit meer de oude word. Maar een beeld creëren van het proces van sterven en de dood en de wegen die een gestorvene aflegt, helpt bij het rouwproces en maakt het soms zelfs mooi. Ons leven op aarde is veel korter in verhouding tot ons leven in andere rijken, daar zijn we opgegaan in het permanente Zelf of universele geest-ziel , Paramatman.

Geboorte en dood, poorten van het leven

Vanuit de goddelijke bron gezien, zijn geboorte en dood poorten van het leven. Dood betekent het uiteenvallen van de zevenvoudig samengestelde mens. Als door een poort worden we magnetisch aangetrokken tot bepaalde gebieden. Dat zijn gebieden waar we meer licht ervaren, waar we ook ‘lichter’ zijn, niet gebonden aan een stoffelijk voertuig, aan zware energieën of aan zwaartekracht.

7 = Atman – goddelijke ziel, spirituele ego
6= Buddhi – geestelijke ziel, monade – ontwaakte intelligentie
5 = Manas – hogere menselijke ziel, menselijke ego
4 = Kama – menselijke ziel, persoonlijke ego – begeerte, liefde, verlangen
Buddhi-Manas: kan zich manifesteren als aspiratie
Manas-Kama: kan zich manifesteren vanuit een vernietigende aard wanneer ze gebruikt wordt door de persoonlijkheid
3 = Prana – menselijke ziel, het persoonlijk ego – Prana, de levensadems – om het fysieke leven in stand te houden
2 = Linga-sarira – astrale ziel, dierlijke ego – het model of het astrale voorbeeld voor het fysieke lichaam
1 = Sthula-sarira – stoffelijke ziel, lichaam – het fysieke voertuig dat de zevenvoudige entiteit in staat stelt zich te manifesteren

Paramãtman omhult weer zeven omhulsels, drie daarvan zijn meer geweven uit stof, de hogere vier uit geest. De stoffelijke delen raken in verval, de fysieke ontbinding en de drie-eenheid van het pranisch-, astrale- en fysieke lichaam gaan hun weg en de hogere vier delen zijn vrij. De levensatomen van de drie genoemde keren terug naar hun eigen natuurrijken.

We verkennen dezelfde (onzichtbare) gebieden of we nu slapen of dood zijn. Het verschil is dat tijdens de slaap het gouden levenskoord blijft bestaan en bij de dood wordt dit koord verbroken. Bij het fysieke sterven is de opwaartse aantrekking groter en treedt het verval van het zevenvoudige wezen dat de mens is in.

Kama-Loka en Devachan

Dan verblijft de menselijke ziel een tijd van onbewustheid in Kama-Loka, de begeertewereld. Dan zal alles wat zwaar en stoffelijk is wegvallen en alle zuivere en essentiële delen van het reïncarnerende ego vrijkomen en die gaan dan Devachan binnen, om te worden opgetrokken door Paramãtman.

Devachan is een hemelse droomtoestand. De fijnste en zuiverste delen gaan hier naartoe. Alles wat naar hoger streeft wordt meegenomen naar Devachan. Mooie ervaringen laten zich herhaaldelijk aan je zien, geïdealiseerde dromen, de vervulling van je aspiraties laten een indruk achter op je ziel van een streven naar een hoger leven. En hier reist de spirituele monade met de dromende ego ziel in de schoot door de planetaire sferen.

Begeerten afleggen

Wanneer de energieën van Devachan uitgeput raken treedt een visioen op waarbij in grove lijnen de karmische omstandigheden van de nieuwe incarnatie voorbij trekken. De levensatomen die eerder al eigen waren gemaakt worden aangetrokken omdat ze bij ons horen en wordt een ziel en lichaam opnieuw gevormd.

De laagste gebieden van Kama-Loka gaan over in de hoogste gebieden van Avichi. Een woord dat ‘zonder golven’ of ‘zonder beweging’ betekent. Het is een toestand van stagnatie en onbeweeglijkheid. Een algemene term voor plaatsen waar het kwaad werkelijkheid wordt, maar niet waar wordt gestraft in christelijke zin. Avichi kent vele stadia of graden. De natuur heeft alle dingen in zich; als ze hemelen heeft waar goede en waarachtige mensen rust en vrede en gelukzaligheid vinden, heeft ze ook andere sferen en toestanden waar diegenen toe worden aangetrokken die een uitingsmogelijkheid moeten vinden voor de kwade hartstochten die in hen zijn.

Er is een bepaalde periode van onbewustheid in Kama-Loka. Na de dood begint er voor het geestesoog van de ziel een schouwspel volgens een vastgesteld en heel vaak onbewust, door onszelf samengesteld programma: de praktische verwezenlijking van juiste denkbeelden of van illusies die door onszelf zijn geschapen. Het is een tijd om begeerten af te leggen.

_{Visioenen na de dood: de droomtijd van de Bardo}

When your mind will be dead, it won’t think or imagine. The mind will go to the Universal Mind. The physical body – all the five tattvas –go to the five tattvas. The auric body will go to the light. The pranic body will go to the prana. But the subtle body will carry the soul and
shall process to the blue ethers. It is a conscious act” – Yogi Bhajan

“De dood is niet het eind van het leven maar slechts een poort. Verlost van het lichaam bezien wij het schouwspel van deze hemelse wezens” – R.S.

Blue Ethers

In de traditie van Sikh Dharma en door Yogi Bhajan worden de Blue Ethers genoemd. Wanneer een ziel in het subtiele lichaam het aardse rijk gaat verlaten gaat dat geleidelijk. Voor de eerste 3 tot 4 dagen kan het bewustzijn ‘rondhangen’ bij het fysieke lichaam. Het kan nog steeds en vorm van hechting ervaren. Aan het lichaam, aan het leven. Sommige zielen krijgen een kans om rond te reizen om afscheid te nemen van geliefden of om heilige plaatsen te bezoeken die belangrijk voor hen waren, voordat deze zielen het aardse rijk verlaten.

Tijdens de volgende 17 dagen, doorkruist de ziel het elektromagnetische veld van de aarde en begint zijn reis door het rijk van de Blauwe Ethers. Er zijn vier niveaus van Blauwe Ethers voordat men absolute en volmaakte eenheid met het Goddelijke ervaart. Diegenen die een gids of spirituele leraar hebben krijgen op dit punt hulp.

De derde Blauwe Ether is het rijk van de gerealiseerde, verlichte ziel. De ziel begint haar reis hier vanuit. Een verlichte ziel kan andere zielen aanraken om hen te begeleiden in verleden, heden of toekomst.

De vierde Blauwe Ether is daar om een gids te worden vanuit het Oneindige, het meest stralende aspect van bewustzijn – en het is niet op de aarde. Het Verlichte Zelf. Een ziel zal hiervandaan niet meer terugkeren op de aarde.

De vijfde Blauwe Ether is het volledige opgaan, de totale verbinding. God Zelf.

• De ziel begint zijn reis van de derde Blauwe Ether.
• In diepe meditatie is reizen naar de derde Blauwe Ether mogelijk.
• De eerste Blauwe Ether om te zuiveren. Waar de ziel naartoe gaat voor zuivering.
• De tweede Blauwe Ether is om begeleiding te ontvangen of te begeleiden. Rust uit en bereid je voor en de rekening is vereffend.
• De derde Blauwe Ether is om een gerealiseerd wezen te worden. Het licht van de ziel vibreert met andere zielen om bevrijd te worden.

Het Dodenwiel

In de opleiding van Linda Wormhoudt leer je werken met het dodenwiel. Naast het levenswiel heeft zij zowel het dodenwiel als het rouwwiel uitgewerkt en diepe betekenis gegeven. Het dodenwiel laat heel goed alle fases zien die een overledene doormaakt door middel van de verschillende rijken die een gestorvene betreedt.

Het moment van sterven kun je als plek op het levenswiel duiden in het Noordwesten. Dat is het moment waarop de dood intreedt. Je bent dan niet meer deel van de cyclus die het levenswiel zo mooi aanduidt, maar komt op een ander wiel terecht waar je in meegaat. Het moment waarop je weer gaat incarneren ben je in het centrum van dit wiel, totaal opgegaan in de Bron om wedergeboren te worden.

De zwarte ring is het moment van sterven die overeenkomt met het Noordwesten van het levenswiel. Dan volgt het water, de rivier die je over gaat steken. In alle culturen is er water als scheiding tussen het land van de levenden en het land van de doden. Misschien ken je de namen als Styx, Acheron of de rivier van Tuonela. Het zijn de rivieren van leed en smart. In het water zitten veel wezens, die kunnen aan je gaan trekken of naar je lonken. Het zijn onwerkelijk, vreemde wezens. De rivier van de onderwereld kent ook bronnen. Lethe is daar één van. Lethe staat bekend als de bron der vergetelheid, de andere bron is die van het herinneren, Mnemosyne. Zowel Styx als Lethe en Mnemosyne worden gezien als godinnen. Op het dodenwiel heeft dit rijk de kleur grijs.

Als iemand net overleden is heb je te maken met de oversteek over het water. Je wilt het liefst in een bootje over het water worden geholpen. En dan heb je te maken met het betalen van de veerman. Daarom zie je in veel culturen dat er munten op de ogen worden gelegd om de veerman te kunnen betalen. Een ritueel kan er ook voor zorgen dat je wordt overgevaren.

Ben je op de oever aangekomen dan ben je in het dodenrijk. Daar zijn strand en rotsen. Hier kan een overledene nog trekken aan familie, aan de wereld van de levenden, maar ook andersom. Heftige emoties als woede, haat, intense liefde en niet kunnen loslaten. Hier is het moment van rouw waarbij in veel culturen enorm werd geweeklaagd. In een afgebakende ruimte weliswaar. Dan mag er geschreeuwd, dan worden er kleren van het lichaam gescheurd, dan wordt het gezicht met as ingesmeerd. Voor de overledene is dit uiteindelijk het moment om uit te rusten.

Na de periode op de oever ga je naar een rijk dat te maken heeft met het leven dat je hebt geleid. Het 3de rijk kent verschillende regionen. Alle pijn die je hebt aangedaan bijvoorbeeld, krijg je terug. Hoe je daden waren ten opzichte van anderen en het grote geheel worden duidelijk. Je bepaalt zelf je eigen straf. Dit is heidegebied en dat is wat prikkelig. Als nabestaanden kun je Helschoenen maken om de loop over het prikkelige gebied wat te veraangenamen. Deze helschoenen hangen in de Lindeboom. En ergens op de heide staan de Nornenstoelen (Nornenstollar), de stoelen van recht. Hier word je beoordeeld en gewogen. Gelukkig is je Fylgia (je volgster) bij je, zij is je persoonlijke begeleidster, beschermt je en zij zal een goed woordje voor je doen.

Dan kom je in het rijk waar je bij je Voorouders bent, de Neutrale Voorouders. De respectabele Voorouders met een hoofdletter ‘V’. Zij die vrij zijn van emoties, gehechtheden en banden met de mens in het land der levenden. Daar komt een Voorouder die zich aan jou verbindt. Je persoonlijkheid gaat daar op het collectief. Vanuit dat neutrale, collectieve veld kun je er voor je nazaten zijn. De kleur van dit rijk op het dodenwiel is bruin.

En dan kom je in het rijk van de grote Ziel, de Alziel. Je keert terug naar de Schepper, waar je opgaat in het geheel. Hiervandaan pakken de Nornen een draadje op en zetten dat neer op het Noordoosten van het Wiel. Een plukje Ziel uit het collectief. Een stukje van wie je was, wordt en altijd zal zijn, aangevuld met iets nieuws.

“What kind of body a man shall have, what kind of destiny and fate shall challenge it – is all performed at the stage called the third blue ether” – Yogi Bhajan

Groei van Ziel

Het proces van dood en wedergeboorte is essentieel voor de groei van de goddelijke ziel. Eigenlijk leef je maar een tijdje tussen de langere fases van wat de dood is. Dood is geen einde en zelf ben je ook niet eindig. Dood is zo een idee geworden van stagnatie, dat alles stopt, maar je goddelijkheid gaat door zoveel sferen.

De keuzes die je maakt in je leven zijn belangrijk voor je dood. En het idee dat je hier op aarde ervaringen en leringen opdoet om zelfbewust te worden zal er toe leiden dat je meer gebruik maakt van je kwaliteiten en talenten hier op aarde voor later, voor de tijd in de dood en alle rijken waar ziel doorheen reist.

De mens als samengesteld wezen

We zijn samengestelde wezens en wanneer je sterft heb je je levensreis op aarde voltooid en keer je terug naar het absolute. Dan gaat de reis verder, er blijft een beweging, een verandering in de eindeloze cyclus. Dat geeft moed en een doel. Het idee dat mijn leven zou eindigen met de dood, dat er dan niets meer is, dat heb ik altijd het naarste en meest akelige beeld gevonden. En eerlijk gezegd vind ik het heel pijnlijk en moeilijk om mensen die wel geloven in ‘dood is dood’ en ‘je komt niet meer terug’ en ‘er is geen hiernamaals’ daarin te volgen en te begrijpen. “Je bent alleen gekomen en je gaat ook alleen dood”, zal ik nooit erkennen en zeggen.

_{“The Swan of Tuonela” muziek van Jean Sibelius}

Cyclus van bestaan, dood en wedergeboorte

Het is goed om te realiseren dat je hulp krijgt van energieën en begeleid wordt tot een bepaalde hoogte, maar ook hoe de ziel uiteindelijk doorreist en in de schoot komt van de spirituele monade waar het kan rusten en uiteindelijk weer een keer terug wil keren naar de aarde. Dat dood dus geen einde betekent, maar juist het begin is van een zekere bevrijding. Als mens ben je een onderdeeltje van een hele cyclus van bestaan, dood en wederopstanding.

Bronnen

Theosophical University Press Agency en Het Theosofisch Genootschap
The Library of Teachings from Yogi Bhajan
Het Dodenwiel van Linda Wormhoudt

Door Christel Nijland (Shama Kaur)